متن ترانه \شبانه\ از فرهاد

يه شب مهتاب، ماه مياد تو خواب

منو مي بره، کوچه به کوچه؛ باع انگوري، باع آلوچه

دره با دره، صحرا به صحرا

اونجا که شبا پشت بيشه ها

يه پري مياد ترسون و لرزون، پاشو ميذاره تو آب چشمه،

شونه ميکنه موي پريشون؛

يه شب مهتاب، ماه مياد تو خواب

منو مي بره ته اون دره، اونجا که شبا يکه و تنها

تک درخت بيد، شاد و پر اميد

ميکنه به ناز، دستشو دراز

که يه ستاره بچکه مثل يه چيکه بارون

به جاي ميوش سر هر شاخش بشه آويزون

يه شب مهتاب، ماه مياد تو خواب؛

منو مي بره از توي زندون، مثل شب پره با خودش بيرون

مي بره اونجا، که شب سيا

تا دم سحر؛ شهيداي شهر

با فانوس خون، جار ميکشن

تو خيابونا. سر ميدونا.

عمو يادگار! مرد کينه دار.!

مستي و هوشيار! خوابي يا بيدار!

مستيم و هوشيار، شهيداي شهر

خوابيم و بيدار، شهيداي شهر

آخرش يه شب، ماه مياد بيرون

از سر اون کوه، بالاي درّه، روي اين يدون، رد ميشه خندون